Duke u nisur nga kufijtë për tema tipike të bisedës, njerëzit në shtresat e tyre u përgjigjen sinqerisht se dëshironin që ata kurrë të mos dilnin në rrugën e shenjtëruar për t’u bërë prind.
Është një nga vendimet e vetme të jetës që nuk mund të zhbëhet, por ndërsa ne jemi të njohur me ankesat e saj dhe acarimet e vogla, subjekti i tillë konsiderohet si tabu dhe të rrallë janë ata që vendosin të shprehen.
Detyra e lodhshme, kushtet financiare dhe shumë karakteristika të padëshirueshme i bënë ta thonë prindërit një gjë të tillë, por për të tjerët është gëzimi i tyre kryesorë dhe arsyeja e jetës.
Për ata që pendohen me vendimin, një vështrim i sinqertë i vështirësive më të vështira të prindërve është kapur në Reddit me rezultate ndriçuese.
Qindra komentues diskutuan sinqerisht tabunën, pranonin çështjet e partnerit, dyshimet e veta dhe madhësia e detyrës ishte e mjaftueshme për t’i bërë ata të dëshironin që ata ta bënin “diçka ndryshe”.
Një prind theksoi se nuk ndihej “i prerë për punë” dhe për pakthyeshmërinë e vendimit për t’u bërë prind.
Ndërsa shumica, tregojnë se kanë momente krizash dhe thonë se nuk janë pishman që kanë fëmijë, madje disa thonë se nuk mund të jetojnë pa ta./Gazeta Shneta/