“Në fakt nuk jam në dijeni se si ne gratë qëndrojmë të vetëdijshme gjatë lindjes.” Regjisorja Maddi Wright, flet rreth lindjes traumatike që përjetoi me djalin e saj të dytë, Marlow, transmeton Gazeta Shneta.
Pothuajse gjysma e popullësisë më kanë thënë se “do të përmirësohem.”. Nuk mund ta përballojë procesin e rimëkëmbjes pas lindjes. Trauma është shumë e rëndë.
Lindja ime është një tmerr i vërtetë.
Marlow, fëmija im i dytë, erdhi në botë pas tetë orësh të punës. Unë bëra një lindje vaginale, pa ilaçe. Ndjeva çdo pjesë të lindjes. E ndjeva trupin e tij duke rrëshqitur fort ndaj palcës kurrizore dhe pjesës së poshtme të shpinës. Dhimbja ishte e jashtëzakonshme. Përjetoja aq shumë dhimbje, sa që trupi im u kthye në arritje të thatë. Ndjeva se muskujt e mi të barkut ishin ndarë. Ndjeva enët e gjakut në sytë e mi të syve. Ndjeva vaginën time që po shqyhej në mes ndërsa po shtyja. Unë në fakt nuk e di se si gratë qëndrojnë të vetëdijshme gjatë lindjes.
Por për fat të keq, më e keqja ishte ende e ardhur. Dhe këtë të keqe nuk e keni parë as nëpër filma!
Vetëm kur mendoni se nuk mund të keni më shumë punë për të bërë apo vuajtje më të mëdha, mjeku e theron kofshën me gjilpërë dhe papritur, trupi juaj futet përsëri në kontraktime.
Kjo pjesë nuk supozohet të jetë punë e vështirë, por të qenit me kocka të buta dhe të ndjeshme, nuk është e këndshme aspak.
Unë kisha mbi katër mjekë që vinin të më absorbonin dhe të stimulonin stomakun tim dhe mitrën.
Më në fund pyeta se çfarë po ndodhte dhe më thanë se placenta nuk po shkëputet dhe do të duhej të hiqej me dorë. Ummmm, çfarë? Jo faleminderit, mendoj se kam bërë mjaft sonte, ju lutem më tregoni një mënyrë që të mund të kaloj çfarëdo procedure “manuale” që do të kryeni në trupin tim tashmë të shkatërruar!
Megjithatë, edhe kjo ndodhi. Pjesa më e mirë e lindjes është koha kur më në fund do ta takosh foshnjën.
Ndërsa, pjesa më e vështirë për të cilën askush nuk iu tregon është që ju nuk keni kohë të rikuperoheni nga trauma e lindjes.”/Gazeta Shneta/