Ayla Heller nga Oregan, SHBA tregoi historinë e saj në Facebook kohët e fundit duke detajuar sa e rëndësishme është të shkosh në spital për t’u kontrolluar nëse fëmija nuk lëviz ose edhe nëse lëvizjet janë ngadalësuar.
Një numër i konsiderueshëm e neglizhojnë këtë, duke mos numruar shqelmimet e foshnjës, transmeton Gazeta Shneta.
Gjithashtu, dëgjimi i një rrahje zemre në një matës nuk garanton që fëmija juaj është në rregull, edhe nëse është brenda intervalit prej 110-160 rrahje në minutë.
Shumë vende kanë ndaluar shitjen e tyre dhe furnizuesit e tjerë deklarojnë se ato janë vetëm për qëllime argëtimi.
Fëmija do të vazhdojë të jetë aq aktive megjithatë lëvizjet mund të ndjehen në forma të ndryshme.
Gjithsesi, ju ftojmë të lexoni storien e kësaj nëne:
“Kështu, unë kam vendosur dhe dua të ndaj publikisht atë që ndodhi me lindjen time me shpresën, ndonëse një ditë do të mund të ndihmoj dikë tjetër.
Pra, java e 38-të shtatzënë ishte padyshim vetëm një ditë normale, u ngrita dhe shkoja në punë si zakonisht. Maddy nuk po shkelmonte shumë, por supozohej të kishte një ditë më pak aktive (që ndodhi rregullisht).
Kështu që dita vazhdonte dhe ende nuk mendoja gjatë shumë deri në orën 19:00 në lidhje me këtë.
Dalton vuri dorën në barkun tim dhe e pyeti nëse po shkelmonte. U bëra e shqetësuar pasi e kuptova se ende nuk kishte lëvizur gjatë gjithë ditës.
Pra, bëra një dush, piva lëng portokalli , Dalton më ngacmoi në barkun tim, dhe më pas dëgjova edhe rrahje zemre me pajisje matëse të fetusit tonë, por megjithatë nuk kishte lëvizje konkrete.
E njoftova nëna ime duke pyetur nëse ishte normale, pasi që në internet nuk gjeta ndihmë. Nëna ime ishte shumë këmbëngulëse dhe insistoi që unë të shkoja ose të paktën të telefonoja maminë time.
Kështu që e thirra maminë time, lashë një postë zanore dhe më në fund, më mori në telefonatë duke më thënë se do të gjente një dhomë që më priste në laborator.
Pas mbërritjes unë u lidha për t’u monitoruar në mënyrë që ata të mund të gjurmojnë lëvizjet e foshnjës.
Pas rreth 30-40 minutash u informova se mamia ishte përgjatë rrugës.
Me mbërritjen e mamisë sime, ajo nuk humbi kohë për të më informuar se gjërat nuk po shikonin mënyrën të duhur dhe unë kisha shumë mundësi të bëja një lindje me emergjencë cezariane atë natë.
Dridhesha pa kontroll, por isha e tronditur aq shumë. Ne u informuam se në qoftë se kishte probleme me jetën që kërcënonin Maddy-n, të cilën ata besonin se ishin një shans mjaft i lartë, ajo do të fluturonte në spitalin e Randall.
Pas rreth 40 minutash, Maddy dhe unë u liruam për në dhomën tonë . Atje u informova se placenta ime ishte plakur, ishte kalcifikuar dhe ishte shkëputur dorë në thelb.
Kjo e kishte shkaktuar Maddy që të mos merrte oksigjen ose ushqim sa duhej. Kjo po bënte që ai të përpiqej të ruante energjinë e tij, prandaj ajo nuk kishte lëvizur.
Kjo gjithashtu shkaktoi që ai të ketë nivel të ulët sheqeri në gja pas lindjes.
Pra, nëna të nderuara, kjo është storia ime dhe ju ftoj që të mos bëni gabimin e njëjtë me foshnjën si unë.” /Gazeta Shneta/”