Një studim i ri sugjeron fëmijët që kanë ritëm mund ta kenë trashëguar nga nënat e tyre.
Përvoja e të kënduarit për një fëmijë është universale, në të gjitha gjuhët, kulturat dhe kohërat sidomos ninullat e dashura. Studiuesit kanadezë e studiuan me kujdes marrëdhëniet midis nënave dhe foshnjave gjatë ninullave.
“Ne e dimë që ninullat ndikojnë pozitivisht tek bebet”, tha Laura Cirelli, autorja kryesore, transmeton Gazeta Shneta.
Në këtë studim sektorial, 30 nënave iu kërkua të këndonin “Twinkle, Twinkle, Little Star” tek fëmijët e tyre në dy intonacione të ndryshme: “shakatare” dhe “qetësuese”.
Nënat kënduan për foshnjat e tyre deri në 10 herë. Zgjimi i trurit është matur nëpërmjet pajisjeve të vendosura në lëkurë që janë të ngjashme me poligraf dhe matin aktivitetin e djersës.
Cirelli shpjegoi se djersa është një tregues i gjendjes shpirtërore, sepse “kur ngazëllehemi, rritet niveli” dhe “kur jemi të qetë, ai zvogëlohet”.
Autorët gjithashtu monitoruan sjelljen e foshnjës gjatë këngës.
Gjatë verzioneve qetësuese të këngës, nënat kënduan më ngadalë dhe në një nivel më të ulët. Kjo rënie nxiti ndërlidhje, që do të thotë se përgjigja e nënës dhe foshnjës u sinkronizuan.
Gjatë versioneve të gjalla, nënat kënduan më shpejt dhe me një nivel më të lartë. Nivelet e zgjimit për të dyja ishin të qëndrueshme. Që të dyja, edhe vëmendja foshnjore dhe ajo e nënës ndaj vlerësimit të lumturisë dominuan nga shprehjet e fytyrës, zakonisht me buzëqeshje.
“Truri i foshnjave duhet të jetë në gjendje të ndjekë ngjarjet dëgjimore për ta kuptuar ndjenjën e muzikës”, tha autori.
Ajo sugjeron që ekspozimi i hershëm i muzikës mund t’u ndihmojë fëmijëve të zhvillojnë perceptimin e ritmit, gjë e cilat mund të lehtësojnë angazhimin në mjediset sociale dhe emocionale. Cirelli thotë, “muzika është një mjet që mund ta përdorim për t’i sjellë njerëzit së bashku, dhe kjo fillon që në foshnjërinë”./Gazeta Shneta/