Derisa bebja juaj lind, nuk është çdo herë sipas planeve tuaja. Por këtë nënë e ka gjetur një situatë e tillë, fundja ne nuk mundemi të kundërshtojmë Zotin.
Nëna fillon rrëfimin e saj duke treguar se përderisa ishte duke blerë ca gjëra së bashku me motrën e saj ka vërejtur një gjë të pazakontë që po i ndodhte në trupin e saj.
Nuk ishte diçka që shkaktonte shumë dhimbje por që gjithsesi më së miri ishte që të shkoja në shtëpi.
Derisa telefonuam në spital dhe i shpjegonim rastin, infermierja tha që gjërat sapo kanë nisur, kështu që ato më ndihmuan që të veshi pizhamet dhe djalin tim Jakobin ta dërgonim me makinë tek gjyshja ime.
Përderisa dhimbjet ishin pothuajse çdo 30 sekonda, spitali në fakt ndodhej 20 minuta larg, mirëpo Ëilli po tentonte të më qetësonte se do të arrinim me kohë tek vendi.
Por pas disa çasteve unë pata një shtytje, të cilën nuk munda ta kontrolloj dot, bebja ishte duke ardhur dhe nuk pyeste a isha unë apo jo e gatshme.
Derisa koka po i dilte jashtë unë fillova të bërtisja” tregon më tutje gruaja.
Edhe pse ishte shumë e shqetësuar në atë që po ndodhte, fokusi kryesor i saj ishte që të sillte në jetë fëmijën e saj.
Pas një kontraktimi edhe më të fortë bebja ime erdhi në jetë, duke zbritur tek pizhamet e mia, transmeton Gazeta Shneta.
Ndërsa shikoja, pashë një grup njerëzish që më shihnin direkt në sy. Sepse kuptova se ishim në një stacion autobusi në mes të ditës. Unë e kisha lindur fëmijën tim dhe ndjeva ngazëllim. Sidoqoftë, fundet e mia të pizhame më mbulonin. Pastaj një autobus i mbushur u ngjit pranë nesh, dhe udhëtarët filluan të tregonin.
‘”Urime,” tha një burrë dhe pyeti se çfarë do të kisha. Në të gjithë dramën, as nuk e kisha kuptuar se kisha një vajzë. Pesë minuta më vonë, paramedikët arritën dhe na thanë se ne do të bënim gjithçka që ishte e mundur që të keni shëndet të mirë. Ndërsa hipa në ambulancë, unë mund të ndieja se njerëzit po na shikonin, por nuk jam ndjerë asnjëherë kaq e nderuar.
‘Unë kurrë nuk mendova se do të lindja në një makinë, e lëre më në një stacion autobusi. Tani është e turpshme të mendosh për të huajt që dëshmojnë një moment kaq intim. Por, në atë kohë, të gjitha ato që ndieja ishin gëzimi dhe krenaria për fëmijën tim të bukur. ‘ /Gazeta Shneta/