Të kesh një fëmijë që ka një diagnozë të ndryshme nga të tjerët është e vështirë, ky baba rrëfen historinë e tij të dhimbshme.
Normalisht ndjenja e të qenurit baba i një fëmije të tillë nuk është edhe aq e lehtë, kështu e përjetoi edhe Karen Titterton kur djali i tij u sëmurë kur ishte vetëm disa muaj.
Liam u diagnostikua në fund me encefalomelitis akute të përhapur, një gjendje inflamatore që prek kryesisht lëndën e bardhë të trurit dhe palcës kurrizore por diagnoza përfshiu një pikëpyetje. Asgjë nuk dukej e sigurt për Liamin e vogël, jo diagnozën e tij, dhe jo të ardhmen e tij.
“Na thanë se ai kurrë nuk do të ecë ose të flasë,” tha Karen, shkruan Kidspot, transmeton Gazeta Shneta.
Familja Titterton u largua verbërisht në një botë të re, e cila përfshinte specialistë dhe mjekë të mëdhenj në numërimin e shpejtë dhe sfidat e përditshme që nuk ishin aspak sikur kishin hasur me dy fëmijët e parë.
Ata shpejt mësuan se ndonëse donin që Liam të kishte çdo mundësi për t’u rritur dhe zhvilluar, asistenca e qeverisë ishte e kufizuar për t’u siguruar atyre mjaftueshëm për ta mbajtur atë gjallë dhe asgjë përtej bazave ishte një luks që do të kishin për të gjetur fondet për veten e tyre.
Mirëpo gjërat ndryshuan kur ranë në kontakt me një organizatë të Steve Waugh, Steve dhe fondacioni ndryshuan jetën e Liamit, jo vetëm që i dhanë atij një zë, ata i dhanë atij një ndjenjë lëvizjeje.
Po ashtu ata i dhuruan një karrocë të re në mënyrë që mund të qëndronte drejtë, dhe ishte aq shumë i gëzuar sa i kërkoj nënës së tij një përqafim, ndërsa Karen thotë se nuk ka asnjë mundësi që mund të matet ndjenja e bukur që përjetuam ato momente. /Gazeta Shneta/